|
|
|
|
Ter Overdenking
31 dec 2025
Ter Overdenking
Ruth de Moabitische, zei tegen Naomi: Laat mij toch naar deakker gaan en aren rapen achter hem in wiens ogen ik genade zal vinden. En zij zei tegen haar: Ga, mijn dochter. (Ruth 2:2) Waar is God in het gewone leven? Die vraag kan ons zomaar aanvliegen als alle kerstdrukte weer voorbij is. De sentimentaliteit van de jaarwisseling weer naar de achtergrond verdwijnt en het leven weer in het gewone ritme komt. Speelt God ook dan nog een rol?
Vanuit ons perspectief vreemd genoeg speelt dit in de Bijbel zelf ook. Ook daar kan het leven heel gewoon zijn. We zien dat in het Bijbelboek Ruth. Als Ruth met Naomi meetrekt naar het beloofde land en daar min of meer onderdeel wordt van Gods volk, blijft haar leven een leven van hard werken, afzien en gebrokenheid. Eenmaal in Bethlehem zijn haar problemen en die van haar schoenmoeder niet voorbij. Ze blijven twee arme weduwen, met weinig perspectief. Die moeilijke situatie verlamt Naomi. De houding waarmee ze Bethlehem binnen- kwam lijkt een blijvende te zijn: ze is leeg en in die leegte heeft bitterheid wortel geschoten. Noem mij niet meer Naomi, de liefelijke, maar Mara, de bittere.... De houding van Ruth is heel anders. Zij neemt initiatief. Door stil in huis te blijven zitten verandert er niets. Sterker nog, wordt het alleen maar minder. Ruth gaat erop uit. Ze moet ook wel. Er moet brood op de plank komen. En juist in de tijd van de gerstoogst heeft ze de gelegenheid om daarvoor te zorgen. Hoe? Door achter de maaiers aan te gaan op het veld en daar de aren op te rapen die blijven liggen nadat de vrouwen die daar op het land werken de gemaaide halmen tot schoven hebben samen gebonden. Nee, het is geen leuk werk wat Ruth moet doen. Het is zwaar, moeilijk, ja geestdodend werk. De hele dag loop je voorovergebogen, turend naar de grond, terwijl je je handen en armen schramt aan de overgebleven stengels op het veld... Wat zal Ruth die dag gedacht hebben?
Waar ben ik aan begonnen? Was ik maar in Moab gebleven? Misschien heeft ze het wel gedacht. Maar het weerhoudt haar er niet van om keihard te werken. Ze werkt zo hard dat het de maaiers op het veld opvalt. En ook Boaz, de eigenaar van het land waarop Ruth aren raapt, valt op hoe ze daar aan het werk is. Opvallend trouwens: Ruth, de Moabitische, die heidense vrouw zoekt haar heil op de velden van Bethlehem, terwijl Elimelech, de volbloed Israëliet, zijn heil zocht in het buitenland. Het houdt ons vandaag een spiegel voor: waar zoekt u, waar zoek jij je heil? Nee, het is zowel op de velden rondom Bethlehem als in de velden van Moab niet altijd makkelijk. Maar het kan zomaar lijken alsof het gras bij de buren dan toch groener is. Elimelech viel voor die verleiding. Ruth weet uit levenslange ervaring dat er daar in dat heidense land eigenlijk niets te halen valt. Ja, je kunt je een tijdje bezig houden met de eerste levensbehoeften, maar als het er op aan komt bevind je je in Moab op een doodlopende weg. Want Moab is een land waar de afgoden gediend worden. Moab is ook best een mooi land, en je kon er soms beter wezen dan in Israël zelf, en toch is het een land waar de mensen de ware God niet kennen. En daar komt het op aan. Een leven met of zonder God. Besef goed dat God deze wereld heeft liefgehad. Zo lief dat Hij zijn Zoon naar deze aarde zond. Dat Jezus naar deze aarde wilde komen als een gewoon mens, en toch heel bijzonder. Zo belangrijk is deze gewone wereld blijkbaar voor Hem. Zo belangrijk is uw, misschien o zo gewone leven, dat Hij ervoor uit de hemel af wilde dalen en Zijn leven wilde geven. Zijn uw ogen al geopend? Zie op Hem in dit gewone leven en leer wat echt leven is.
Ds. J. Admiraal
| | terug
|
| |
|
|
|
Nieuwjaarsdag
01-01 - 2026
Ds. Admiraal
Ds._J._Admiraal.png)
meer
|
|
|
Oudejaarsavond
31 - 12 - 2025
Dhr. van Enk
meer
|
|
|
Eredienst
04-01-2026
Ds. Noorlander
Ds._Noorlander.jpg)
meer
|
|
|
|
